Agroturystyka – Dolny Śląsk

Kompleks Osówka

Podziemny Kompleks Osówka znajduje się niewiele ponad kilometr na północny-wschód od miejscowości Kolce i takiej samej odległości na północ od miejscowości Sierpnica. Prace rozpoczęto tutaj w połowie 1943r. Doprowadziły one do powstania ogromnego systemu betonowych korytarzy, umocnień i hal. Cel prac był utrzymywany w tajemnicy. Zdaniem jednych miała to być tajna kwatera Adolfa Hitlera. Inni twierdzą, że budowano hale dla podziemnych fabryk zbrojeniowych do produkcji tajnej broni. Do pracy wykorzystywano robotników oraz więźniów z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Część naziemna kompleksu Osówka stanowi zewnętrzną infrastrukturę podziemnego obiektu. Stopień zaawansowania przeprowadzonych tu robót stawia te budowle na pierwszym miejscu pod względem najbardziej wykończonych naziemnych obiektów przedsięwzięcia “Riese” (niem. olbrzym) w Górach Sowich. Największą uwagę przyciągają dwa obiekty umownie nazwane “Kasyno” i “Siłownia”. “Kasyno” ma 50 metrów długości. Posiada otwory okienne, monolityczny stop żelbetonowy, przewody kominkowe, rury instalacyjne oraz wewnętrzne ocieplenie z płyt wiórowo-cementowych. Strop wylany jest w formie niecki, którą docelowo zamierzano wypełnić ziemią i roślinnością. “Siłownia” to blok betonowy, składający się ze zbiorników oraz pomieszczeń do których prowadzą włazy ze stalowymi klamrami. Do pracy wykorzystywano robotników oraz więźniów z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Część naziemna kompleksu Osówka stanowi zewnętrzną infrastrukturę podziemnego obiektu. Stopień zaawansowania przeprowadzonych tu robót stawia te budowle na pierwszym miejscu pod względem najbardziej wykończonych naziemnych obiektów przedsięwzięcia “Riese” (niem. olbrzym) w Górach Sowich. Największą uwagę przyciągają dwa obiekty umownie nazwane “Kasyno” i “Siłownia”. “Kasyno” ma 50 metrów długości. Posiada otwory okienne, monolityczny stop żelbetonowy, przewody kominkowe, rury instalacyjne oraz wewnętrzne ocieplenie z płyt wiórowo-cementowych. Strop wylany jest w formie niecki, którą docelowo zamierzano wypełnić ziemią i roślinnością. “Siłownia” to blok betonowy, składający się ze zbiorników oraz pomieszczeń do których prowadzą włazy ze stalowymi klamrami.

Dobromierz

Początki zabudowy Dobromierza, dawniej Wysokiej Góry, sięgają początków XIV wieku, kiedy na miejscu obecnego kościoła p.w. Św. Michała, powstała osada bez murów obronnych, lecz z kościołem i rozpostartym wokół niego placem. Jest to najstarszy fragment miejscowości, stanowi jej rdzeń, obecnie niezbyt intensywnie użytkowany.

Jednak głównym centrum miejscowości stał się, wybudowany na początku XVIII wieku, rynek z centralnie umiejscowionym ratuszem, promieniście odchodzącymi, bocznymi uliczkami oraz intensywną zabudową dwukondygnacyjną. Obecnie struktura ta stanowi centralną i główną część miasta. W tym samym wieku powstał na życzenie hrabiego Ferdynanda von Nimptche barokowy pałac z placem, szpital katolicki, w którym obecnie mieści się szkoła podstawowa.

Kolejnymi etapami rozwoju miejscowości była dalsza ekspansja terytorialna tkanki miejskiej. Zabudowa rozchodziła się promieniście od już istniejącego rynku w kierunku północnym, wschodnim i południowo-zachodnim. Powstała kolejna budowla sakralna, obecnie kościół p.w. Św. Piotra, która stała się dodatkowym czynnikiem miastotwórczym. Tym samym miasto nabrało istniejącego obecnie kształtu, ograniczonego z dwóch stron wieżami kościołów, pomiędzy którymi znajduje się typowo miejska zabudowa z rynkiem. Dodatkowo miejscowość nabrała ciekawego charakteru, gdy została wybudowana Wieża Widokowa na Wieżycy, stanowiąc najwyżej położony budynek miasta, jego dominantę architektoniczną oraz punkt orientacyjny, dla podróżujących na powstałej w 1852 roku trasie Bolków-Świebodzice.

Współcześnie wieś nie zmieniła kierunków rozwoju. Nadal rozwija się wzdłuż radialnie odchodzących od rynku uliczek, ul. Świdnickiej łączącej się z trasą krajową nr 34 oraz wychodzących z miasta szlaków komunikacyjnych. Także Struktura przestrzenna po 1945 roku nie zmieniła się w istotny sposób. Nadal centrum miejscowości stanowią obiekty położone wokół rynku, gdzie znajdują się obiekty użyteczności publicznej, jak siedziba gminy, policja, biblioteka, apteka oraz sklepy ogólnospożywcze.

Jordanów Śląski

Miejscowość Dankowice jest wsią położoną w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski. Obecnie jest sołectwem. Ze względu na układ przestrzenny jest to ulicówka, czyli wieś jednodrożna, o zwartej zabudowie po obu stronach drogi. Zabudowa jest rozciągnięta, wyglądem może przypominać miejską ulicę.Wieś graniczy z Jordanowem Śląskim od strony zachodniej. Od innych miejscowości, Jezierzyce Wielkie i Siemianów, oddalona jest o 1 kilometr. Przy wjeździe od strony Jordanowa Śląskiego przez miejscowość płynie rzeka Ślęża.Dankowice zaistniało dopiero w XIX wieku jako dobro rycerskie zaistniało. Jest bardzo prawdopodobne, że początek wsi związany był z wojną prusko-francuską. Pierwszy właściciel dobra rycerskiego był oficerem armii pruskiej, można przypuszczać, że otrzymał on od króla Dankowice w uznaniu zasług wojennych. Najlepsze czasy przypadają na okres międzywojenny. Wtedy powstała większość istniejących gospodarczych zabudowań folwarcznych. Pałac w Dankowicach, największy zabytek miejscowości pełniący dominantę w krajobrazie wsi, pełnił funkcję zarządu dóbr. Przed II wojną światową we wsi istniały warsztaty rzemieślnicze: dwie stolarnie w budynkach nr 4 i 26, rozlewnia wody w budynku nr 3, sklep wielobranżowy w budynku nr 15 oraz rzeźnia, sklep masarski, restauracja i sala taneczna w budynku nr 2. W 1945 roku za Dankowicami przebiegał front w czasie oblężenia Wrocławia przez wojska Radzieckie. Wojska radzieckie strzelały z lasu gdzie stacjonowały a niemieckie z pobliskiego wzgórza zwanego Gronikiem (obecnie Gminne Wysypisko Śmieci). Jeszcze w latach 60-tych i 70-tych istniały okopy na Groniku. Można też było znaleźć granaty, i inne pozostałości po broni palnej. Część wschodnia Dankowic została zniszczona wskutek działań wojennych. W 1945 roku do Dankowic przyjechali pierwsi osadnicy ze wschodu tj. z Wołynia. Otrzymali domy i ziemie jako repatrianci w zamian za dobra pozostawione na wschodzie. W roku 1946 roku napłynęli do Dankowic osadnicy z pod Nowego Targu a konkretnie z Ochotnicy Dolnej. Osiedlili się oni przeważnie w budynkach wielorodzinnych należących wcześniej do folwarku i w Pałacu. Osadnicy ze wschodu i z gór zajęli się rolnictwem Napłynęli też ludzie z innych regionów Polski. W Dankowicach osiedliło się kilka osób z Wielkopolski. Od 1946 roku do około 1950 roku istniała w Dankowicach prywatna rzeźnia i sklep masarski. Prowadzone przez Czesława Jaśkowiaka. Później rzeźnię i sklep przejęła Gminna Spółdzielnia, która prowadziła je jeszcze w latach 60-tych XX wieku.